Ekibinize yeni katılan çalışma arkadaşlarınızla ilk andan itibaren bire bir ilgilenin. Yeni işbaşı yapanlar yoğrulmamış hamur gibidir. Kimin yanında yetişirse onun şeklini alır. "Ben ne uğraşacağım? Atarım havuza yüzmeyi kendi öğrensin” ya da “Zamanında bizimle ilgilenen mi vardı? Düşe kalka öğrendik işte, o da öyle öğrensin" derseniz ekibinizdeki en zayıf halkaya benzemeye başlayacaktır. Çünkü insanoğlu doğası gereği kolaycılığı sever ve atıldığı havuzda yüzmeye çabalamak yerine ya boğulur ve istifa eder ya da havuz kenarındaki haylazların yanında bulur kendini.
Bisiklet öğrenmeye başladığımız zamanları hatırlayın; arka lastikte iki yan destekle başlamıştık değil mi? Çünkü önce dengede durmaya alışmamız gerekiyordu. Zamanla o lastiklerden önce biri sonra diğerini çıkardık ve bisikletimizi iki tekerleğin üzerinde ustaca kullanmaya başladık.
Ya çocukluğunuzda yüzmeyi öğrenirken taktığımız kolluklar veya deniz simidi? Ortama alışıp suyun üzerinde durmak için en büyük yardımcılarımızdı değil mi? İş hayatında da çalışma ortamımıza yeni katılan arkadaşlarımıza işi öğreninceye kadar can simidi olmalı korku ve tedirginliklerini yenip özgüvenlerini kazanmalarını sağlamalıyız.
İşe yeni başlayanlar loş bir odaya girdiğimiz ilk andaki gibi hissederler kendilerini. O anı bir düşünün. Gözlerimiz alışıncaya kadar odayı tamamen karanlık olarak algılarız. Daha sonra göz bebeklerimiz büyür, gözümüze giren ışık miktarı artar ve odanın içini görmeye başlarız. İşte bizim buradaki görevimiz gözleri alışıncaya kadar yeni gelen çalışma arkadaşımıza destek olmaktır. Onun gözünü korkutmak yerine işin önceliklerini anlatmak, bir süre birlikte vakit geçirerek birlikte çalışarak özgüveninin yerine gelmesini sağlarız. Bu şekilde hem güven veren bir duruş sergilemiş hem de ona ilk el veren kişi olarak önemli bir yardımda bulunmuş oluruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder